Sinten

Lieve collega sinten... geniet er van vanavond. 

Het uitstallen en snoepjesstrooien. 

De voorpret bij de gedachte aan die joelende kapoentjes die hun pakjes ontdekken.

Ik wenste de wereld vandaag eigenlijk een échte heiligman toe (misschien eerder een wonderman, met geen enkel religieus kantje aan). Al dat nieuws over een steeds groter wordende kloof tussen arm en rijk. Misselijkmakende beelden over kinderen die het slachtoffer zijn van oorlogsgeweld.

En daar sta ik dan, chocoladeventjes uit te kiezen en cadeautjes af te wegen.

't Smaakt bitter. 

Ik besloot gewoon blij te zijn dat we dit jaar - gezond en wel - met z'n viertjes die gekke collectieve leugen nog eens kunnen beleven. Heel dankbaar om de zorgeloosheid van mijn jongens (als je tutjes voorgoed afstaan en dat verloren playmobil samoerai zwaard buiten beschouwing laat).

Ik besloot ook al dat nieuws niet te negeren.

Me te engageren.

Ik broed op een strijdwapen (misschien een heel arsenaal) om al dat kwaad - al is het maar een beetje - te counteren!

En nu... kinders in bed en aan het werk.