Al snuisterend - klinkt beter dan opruimen, toch? - kwam ik de sigarendoosjes van meter tegen die ik na haar overlijden meenam als souvenir. Doosjes gevuld met een allegaartje aan knopen en garen. Tussen alle klosjes een stukje krijt en een stompje potlood.
Daar werd ik helemaal week van. Ik ben zo'n 'sentimens' dat kan genieten van geleefd spul. Een heus weekdier.
Ik stel me nu voor dat mijn kleindochter ooit in mijn huis zal komen snuisteren - ik zorg wel dat het tegen dan wat opgeruimd is - en op wat stompjes botst. Heeel veel stompjes, van Derwent over Conté tot Ikéa (bij die laatste is de stompstaat trouwens snel bereikt).
Lieve kleindochter, als je dit ooit leest: dat stompje op deze foto vind je vast ook nog ergens terug. In de buurt van een stukje krijt? Het was van je betovergrootmoeder Caroline. Geen idee of ze iets met stikken had, maar ze kon overheerlijke mattentaart bakken. Kusje van oma Lien.
En nu over naar de orde van de dag. Een beetje snuisteren in het afwasmachien en eens kijken of ik in de wasmand iets ontroerends kan ontdekken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten